هنگامی که اعلامیه قرنطینه نخست وزیر مودی باعث ایجاد لرز در ستون فقرات شد – نگاهی به گذشته

همانطور که به گذشته می چرخم و به سال گذشته نگاه می کنم، اولین چیزی که به ذهنم می رسد تصاویر نگران کننده و داستان های بی شماری از درد و رنج میلیون ها هندی، ترس و اضطراب، عصبانیت و ناامیدی، مشکلات آنها است. و برای بقا در دنیای جدیدی که کاملاً تحت سلطه ویروس کرونا است که مسئول میلیون ها مرگ در سراسر جهان است مبارزه کنید.

در 24 مارس 2021، قرنطینه سراسری 21 روزه اعلام شده توسط نخست وزیر نارندرا مودی، در اقدامی شدید بی سابقه برای شکستن زنجیره عفونت های ناشی از ویروس کووید-19، یک سال کامل می شود.

هنوز به یاد دارم که در خانه نبودم که نخست وزیر به طور ناگهانی حوالی ساعت 20 در 24 مارس سال گذشته در تلویزیون ملی ظاهر شد و بدون اخطار قبلی اعلام کرد که یک قرنطینه سراسری سه هفته ای برای جلوگیری از گسترش ویروس کرونا اعمال خواهد شد. کرونا مرگبار

با یکی از اقوام نزدیکم اورژانس پزشکی بود و من برای دیدنش به بیمارستانی در ساکت رفته بودم، پزشکان بعد از جراحی چهار ساعته بستگانم را به بخش خصوصی منتقل کرده بودند و ما آنجا بودیم و مراقبت می کردیم. او کاملاً از آنچه در این بین اتفاق افتاده بود بی خبر بود.

بعد از گذشت نزدیک به نیم ساعت، وقتی حدود ساعت 9 شب بیرون آمدیم تا به خانه برگردیم، صحنه های آشفته ای را دیدیم و مردمی که در حال دویدن هستند و تلفن های همراه زنگ می زدند.

من هم تماسم را بررسی کردم و متوجه شدم که چندین تماس از دست رفته وجود دارد. وقتی به پذیرایی رسیدیم، دیدیم افرادی که به تلویزیون بزرگ آنجا متصل شده بودند و در حال تماشای پخش تلویزیونی تکراری اعلامیه قرنطینه نخست وزیر مودی بودند که قرار بود از نیمه شب برای مبارزه لازم الاجرا شود. بیماری کشنده

بعد از اینکه شرایط را حس کردم، برای چند ثانیه بی‌حس بودم، وحشت زده بودم…. رگ‌های غازی داشتم… ترس ناشناخته‌ای در ذهنم رخنه کرده بود… حالا چه خواهد شد، چگونه با این وضعیت کنار بیاییم… اگر این اتفاق بیفتد چه کار کنم …. جیره، خواربار، شیر، دارو… خیلی سوال بود…

تلفن همراهم مدام زنگ می‌خورد…پدر و مادرم که در الله آباد زندگی می‌کنند، همسرم در خانه، برادران کوچکترم که خارج از کشور زندگی می‌کنند مدام با من تماس می‌گرفتند، طبیعتاً همه نگران بودند.

ساعت را چک کردم ساعت 21:30 بود، اولین کاری که در آن لحظه انجام دادم به همسرم زنگ زدم و به او اطمینان دادم که در راه بازگشت به خانه هستم و از او خواستم که به اعضای خانواده بگوید نگران نباشند. یک دستگاه خودپرداز واقع در مجاورت بیمارستان برای برداشت مقداری پول، با این فکر که مقداری پول نقد اضافی در این مواقع خوب است.

بیرون از دستگاه خودپرداز یک صف طولانی بود و 10-15 نفر جلوتر از من منتظر بودند تا نوبتشان برسد.احتمالاً همه آنها تحت تأثیر روانشناسی انسانی یکسانی بودند که پول نقد و سایر وسایل ضروری را روی هم می گذاشتند تا با وضعیت پیش بینی نشده روبرو شوند.

در نوبتم نزدیک به 15000 روپیه برداشت کردم و برای بازگشت به خانه ماشین کرایه کردم. وقتی به آپارتمان خود در پاتپرگنج نزدیک می شدم، به فکر خرید بسته های شیر افتادم. با رسیدن به نزدیکترین غرفه مادر لبنیات، صف مارپیچی را دیدم. مردم برای خرید شیر و سایر اقلام ضروری صف کشیدند.

من شاهد وضعیت مشابهی در خارج از فروشگاه صفال، درست در کنار غرفه مادر لبنیات بودم، جایی که افراد زیادی از جوامع اطراف برای خرید مواد غذایی و سایر اقلام جمع شده بودند.

واضح است که اعلامیه ناگهانی نخست وزیر مودی شروع به نشان دادن تأثیر آبشاری خود بر ذهن مردم وحشت زده کرده بود و تلاش می کردند تا جایی که می توانند اشیاء را احتکار کنند. عرضه اقلام ضروری ادامه خواهد داشت اما چه کسی اهمیت می دهد.

در کمال تعجب دیدم که جمعیت در هر دو فروشگاه در کمترین زمان متمایل شدند زیرا مردم می دانستند که تنها چند ساعت تا اعمال قرنطینه باقی مانده است. پرندگان اولیه توانستند چیزهایی را بیش از آنچه نیاز داشتند بخرند و به زودی هر دو مغازه را خریداری کنند. موجودی تمام شد

خوشبختانه تا آن زمان موفق شده بودم پنج بسته شیر بخرم و با عجله به سمت آپارتمانم دویدم.همسرم در حین باز کردن درب با انبوهی از سوالات از من استقبال کرد و در غیاب من با پدر و مادرمان و همسایه ها صحبت های طولانی داشته است. در مورد وضعیت در حال ظهور و نگرانی در مورد افزایش موارد ابتلا به ویروس کرونا.

بچه‌های من، یکی در کلاس ششم و دیگری در کلاس 3 – به نظر می‌رسیدند که این قرنطینه برای آنها چه معنایی دارد، چرا نمی‌توانند بیرون بروند، و مهمتر از آن، چگونه خود را به چهار دیواری آپارتمانشان محدود می‌کنند. برای 21 روز طولانی….پیو.

احتمالاً شب سختی برای همه بود، مطمئناً من هم بیقرار بودم. تا وقتی که خوابم برد، مدام در ذهنم تکان می خورد. مدام به خودم اطمینان می دادم که جیره کافی در خانه وجود دارد، پول نقد کافی، یک سیلندر LPG دویدن در آشپزخانه و یکی از آن ها در انبار نگهداری می شود، به اندازه ای که بیش از 21 روز دوام می آورد و داروها و غیره.

روز بعد – روز اول قرنطینه سراسری در هند – کاملاً غیرعادی بود – فعالیت زیادی در بیرون وجود نداشت، وسایل نقلیه از جاده‌ها خارج شدند، قطارها متوقف شدند، خیابان‌ها خالی بودند، شهر ساکت به نظر می‌رسید، و کل کشور تقریبا انگار زمان به معنای واقعی کلمه متوقف شده است.

با گذشت روز، کانال‌های خبری تصاویری را نشان دادند که پلیس‌ها را به‌شدت اجرای قرنطینه، و سردرگمی و هرج‌ومرج گسترده‌ای را که محدودیت‌های مربوط به قرنطینه در سراسر کشور ایجاد کرده بود، نشان می‌داد.

به آرامی روزها و ماه ها گذشت، دولت مجموعه ای از اقدامات، محدودیت های جدید، SoP ها را با تأکید بیشتر بر فاصله گذاری اجتماعی و استفاده از ماسک صادر کرد – همه با هدف شکستن زنجیره عفونت های COVID-19 و جلوگیری از تلفات بیشتر.

کار از خانه، پرداخت‌های دیجیتال و یادگیری آنلاین برای بچه‌ها تا آن زمان به یک فرهنگ جدید تبدیل شده بود و همه ما یاد گرفته بودیم که از این “عادی جدید” ناشی از همه‌گیری استقبال کنیم.

اگرچه هند، در مقایسه با سایر کشورها، تا کنون با توجه به جمعیت بیش از 1.3 میلیاردی خود، عملکرد نسبتاً خوبی داشته است و واکنش دولت و مدیریت آن با بحران کووید-19 مورد تحسین جهانی قرار گرفته است، اما در ارزیابی پیامدهای واقعی نیز ناکام مانده است. اجرای “بی رحمانه و بی رحم” قرنطینه برای اکثریت هندی ها، به ویژه فقرا که بهای گزافی را پرداخته اند.

قرنطینه و سایر اقدامات پیشگیرانه اتخاذ شده توسط دولت ضروری بودند، اما برای پایان دادن به بحران کرونا موثر و کافی نبودند، که از این واقعیت مشهود است که تا 20 مارس حداقل 11،514،300 مورد تایید شده ویروس کرونا در هند وجود داشته است. ، 2021.

بر اساس آمار وزارت بهداشت و بهزیستی، تا این تاریخ حداقل 159 هزار و 370 هندی بر اثر ابتلا به این ویروس جان خود را از دست داده اند.

علیرغم برنامه واکسیناسیون انبوه – بزرگترین در جهان – که توسط دولت آغاز شده است، هنوز کارهای زیادی باید انجام شود. نبرد جهانی علیه همه گیری کووید-19 هنوز به پایان نرسیده است و به نظر می رسد این ویروس در یک شکل در حال بازگشت است. یا با وجود چندین اقدام پیشگیرانه جسورانه که توسط دولت ها انجام شده است.

اعلام مکرر مقررات منع آمد و شد شبانه و قرنطینه در برخی ایالت ها، تعطیلی مدارس و دانشکده ها، مراکز خرید، سالن های سینما و اماکن عمومی یکی پس از دیگری نشان می دهد که موج سوم شیوع ویروس کرونا در کشور آغاز شده است.

اگرچه چندین واکسن، از جمله دو واکسن که در خانه ساخته شده‌اند، امید جدیدی به پایان رساندن این اورژانس بزرگ سلامتی داده‌اند، یک رویکرد جامع برای مقابله با بحران COVID-19 مورد نیاز است.

در حالی که دولت باید برای مقابله با این بیماری همه‌گیر انعطاف‌پذیرتر باشد، اما باید به شرایط و عواملی که می‌توانند بخش خاصی از جمعیت را آسیب‌پذیرتر کنند، رسیدگی کند. طعمه ویروس و مبارزه با ویروس کرونا تنها مسئولیت دولت نیست، بلکه مبارزه جمعی بشریت با ویروس کشنده است.