پنج خطر انتقال پایگاه داده به فضای ابری

مهاجرت به ابر بسیار خشم است. با توجه به تمرکز نظرسنجی IDC، انتقال پایگاه داده به ابر را تجربه کنید63 درصد از شرکت ها به طور فعال پایگاه داده های خود را به فضای ابری انتقال می دهند و 29 درصد دیگر نیز در نظر دارند این کار را طی سه سال آینده انجام دهند.

این مقاله برخی از خطراتی را که مشتریان ممکن است به طور ناخواسته در هنگام انتقال پایگاه داده به پایگاه داده به عنوان سرویس (DBaaS) در فضای ابری با آن مواجه شوند، مورد بحث قرار می دهد، به ویژه زمانی که DBaaS از نرم افزار پایگاه داده منبع باز مانند Apache Cassandra، MariaDB، MySQL، Postgres یا Redis استفاده می کند. در EDB. ، ما این خطرات را به پنج دسته دسته بندی می کنیم: پشتیبانی، خدمات، رکود فناوری، هزینه و قفل. مهاجرت به ابر بدون تلاش کافی و کاهش ریسک می تواند منجر به افزایش قابل توجه هزینه ها و تاخیر در پروژه شود و مهمتر از آن، می تواند به این معنی باشد که شرکت ها نمی توانند از مزایای تجاری مورد انتظار از مهاجرت ابری بهره ببرند.

از آنجایی که EDB بر پایگاه‌های داده Postgres تمرکز می‌کند، من از تجربیات خود در مورد خدمات Postgres نکاتی را استخراج می‌کنم، اما نتیجه‌گیری‌ها برای سایر سرویس‌های پایگاه داده منبع باز به همان اندازه معتبر هستند.

ریسک حمایت مشتریانی که نرم‌افزاری را برای برنامه‌های تولیدی اجرا می‌کنند، چه در فضای ابری و چه در محل، نیاز به پشتیبانی دارند. پشتیبانی از نرم افزارهای درجه یک سازمانی باید دو حوزه را پوشش دهد: مشاوره تخصصی در مورد نحوه استفاده صحیح از محصول، به ویژه در محیط های چالش برانگیز، و رفع سریع اشکالات و نقص هایی که بر تولید تأثیر می گذارند یا به سمت تولید حرکت می کنند.

برای نرم افزارهای تجاری، مجوز با حداقل سطح پشتیبانی همراه است. پایگاه داده های منبع باز با مجوز ارائه نمی شوند. این دری را برای ارائه دهندگان پایگاه داده ابری باز می کند تا خدمات پایگاه داده را بدون سرمایه گذاری کامل در جامعه منبع باز برای رفع اشکالات و ارائه پشتیبانی ایجاد و اجرا کنند.

مشتریان می توانند با بررسی یادداشت های انتشار نرم افزار منبع باز و شناسایی اعضای تیمی که فعالانه در پروژه مشارکت دارند، توانایی ارائه دهنده پایگاه داده ابری را برای پشتیبانی از مهاجرت ابری خود ارزیابی کنند. به عنوان مثال، برای Postgres، یادداشت‌های انتشار به صورت رایگان ارائه می‌شوند و همه کسانی که ویژگی‌های جدید یا رفع اشکال را ارائه کرده‌اند نام می‌برند. سایر جوامع منبع باز از رویکرد مشابهی پیروی می کنند.

ارائه دهندگان پایگاه داده ابری منبع باز که به طور فعال در فرآیند توسعه و رفع اشکال درگیر نیستند، نمی توانند هم پشتیبانی – مشاوره و هم پاسخ سریع به مسائل – را ارائه دهند که خطرات قابل توجهی برای مهاجرت ابر ایجاد می کند.

ریسک خدمات پایگاه های داده محصولات نرم افزاری پیچیده ای هستند. بسیاری از کاربران برای پیکربندی صحیح پایگاه داده های خود برای عملکرد بهینه و در دسترس بودن بالا، به ویژه هنگام مهاجرت از استقرارهای داخلی آشنا به فضای ابری، به مشاوره تخصصی و کمک عملی نیاز دارند. ارائه دهندگان پایگاه داده ابری که برای تسهیل این ابتکار خدمات حرفه ای مشاوره ای و تخصصی ارائه نمی دهند، ریسک را وارد فرآیند می کنند. چنین ارائه دهندگانی مشتریان را مجبور می کنند که مسئولیت های کلی پیمانکار را بر عهده بگیرند و بین ارائه دهندگان DBaaS و ارائه دهندگان خدمات حرفه ای بالقوه هماهنگ کنند. به جای اینکه بتوانند با یک نهاد واحد مشورت کنند تا به آنها کمک کند تا به استقرار یکپارچه با سطح عملکرد و در دسترس بودن مطلوب دست یابند، در وسط قرار گرفته اند و باید مشکلات را بین فروشندگان هماهنگ و کاهش دهند.

مشتریان می توانند با اطمینان از درک روشنی از اینکه چه کسی مسئول موفقیت کلی استقرار آنها است و اینکه این نهاد واقعاً قادر است کل پروژه را با موفقیت اجرا کند، این خطر را کاهش دهند.

خطر رکود فناوری. یک مدل مسئولیت مشترک جزء کلیدی DBaaS است. ارائه‌دهنده پایگاه داده ابری به‌روزرسانی‌های نسخه جزئی و ارتقای نسخه اصلی را اعمال می‌کند، زیرا کاربران بر روی تعریف طرح‌واره و تنظیم پرس و جو کار می‌کنند. همه فروشندگان متعهد به ارتقاء به موقع نیستند – برخی ممکن است به طور قابل توجهی عقب بیفتند. در زمان نگارش این مقاله، یکی از ارائه دهندگان اصلی Postgres DBaaS تقریباً سه سال از جامعه منبع باز در استقرار نسخه های Postgres عقب است. در حالی که ارائه دهندگان DBaaS می توانند به طور انتخابی از اصلاحات امنیتی پشتیبانی کنند، تاخیر در اعمال نسخه های جدید می تواند مشتریان را در موقعیتی قرار دهد که گاهی اوقات برای سال ها قابلیت های جدید پایگاه داده را از دست بدهند. مشتریان برای ارزیابی این خطر باید تاریخچه ارتقای برنامه فروشنده را بررسی کنند.

هنگامی که ارائه دهندگان پایگاه داده ابری اختصاصی سعی می کنند فورک ها یا نسخه های نرم افزار منبع باز معروف خود را ایجاد کنند، خطرات مشابهی معرفی می شود. گاهی اوقات این کار برای بهینه‌سازی نرم‌افزار برای محیط‌های ابری یا برای دور زدن محدودیت‌های مجوز انجام می‌شود. نسخه های فورک شده ممکن است به طور قابل توجهی از نسخه اصلی شناخته شده تر منحرف شوند یا از نسخه منبع باز عقب بمانند. نمونه‌های قابل‌توجهی از چنین نسخه‌های فورکی یا اختصاصی عبارتند از Aurora Postgres (مشتق Postgres)، Amazon DocumentDB (سازگار با MongoDB) و Amazon OpenSearch Service (در اصل برگرفته از Elasticsearch).

کاربران باید هنگام استفاده از نسخه های ابری خاص یا فورک های نرم افزار منبع باز مراقب باشند. ویژگی‌ها ممکن است در طول زمان منحرف شوند و ارائه‌دهندگان پایگاه داده ابری ممکن است ویژگی‌های جدیدی را از نسخه‌های منبع باز اتخاذ کنند یا نکنند.

ریسک هزینهخدمات پیشرو پایگاه داده ابری افزایش قیمت مستقیم معنی داری را تجربه نکرده اند. با این حال، به رسمیت شناختن رو به رشدی وجود دارد که ماهیت خدمات ابری خطرات هزینه قابل‌توجهی را به همراه دارد، به خصوص زمانی که سلف سرویس و کشش سریع با مدل‌های هزینه غیر شفاف ترکیب می‌شوند. در یک محیط محلی، مدیران پایگاه داده (DBA) و توسعه دهندگان باید کد را برای استفاده از سخت افزار موجود برای عملکرد بهینه کنند. در ابر، ممکن است راحت‌تر از ارائه‌دهنده ابر بخواهید که عملیات ورودی/خروجی ارائه شده در ثانیه (IOPS)، محاسبه یا حافظه را برای بهینه‌سازی عملکرد افزایش دهد. چنین اصلاحات کوتاه‌مدتی می‌تواند پیامدهای هزینه منفی بلندمدتی داشته باشد زیرا هر نمونه هزینه‌ها را افزایش می‌دهد.

کاربران ریسک هزینه را از دو طریق کاهش می دهند: (1) افزایش در IOPS، CPU و حافظه را به دقت بررسی می کنند تا اطمینان حاصل کنند که با هزینه های بهینه سازی برنامه متعادل هستند؛ (2) مدل های هزینه ارائه دهنده DBaaS را برای شناسایی و اجتناب از مدل های هزینه تامین کنندگان پیچیده و غیرقابل پیش بینی بررسی کنید.

خطر قفل شدن سرویس‌های پایگاه داده ابری می‌توانند جلوه «هتل کالیفرنیا» را به روش‌های مختلفی ایجاد کنند، جایی که داده‌ها به راحتی نمی‌توانند دوباره از ابر خارج شوند. در حالی که هزینه‌های خروج داده اغلب ذکر می‌شود، گرانش داده‌ها و یکپارچه‌سازی با سایر ابزارهای مدیریت داده و تجزیه و تحلیل داده‌های اختصاصی ابر تأثیرگذارتر است. گرانش داده مفهومی پیچیده است و در سطح بالایی ادعا می‌کند که زمانی که مجموعه داده‌های کسب‌وکار در یک پلتفرم ابری در دسترس باشد، ممکن است برنامه‌های کاربردی بیشتری با استفاده از داده‌های آن پلتفرم مستقر شوند، که به نوبه خود میزان داده‌های قابل انتقال را کاهش می‌دهد. به مکان های دیگر بدون تأثیر تجاری قابل توجه.

ابزارهای مخصوص ابر نیز محرک معناداری برای قفل کردن هستند. همه پلتفرم های ابری ابزارهای مدیریت و تجزیه و تحلیل داده های اختصاصی مناسبی را ارائه می دهند. در حالی که آنها به جذب سریع ارزش کسب و کار کمک می کنند، قفل را نیز ایجاد می کنند.

کاربران می‌توانند با پرهیز از ابزارهای ابری اختصاصی و اطمینان از اینکه تنها از راه‌حل‌های DBaaS استفاده می‌کنند که از تکثیر داده‌ها به ابرهای دیگر پشتیبانی می‌کنند، قفل ابر را کاهش دهند.

برنامه ریزی ریسک مهاجرت پایگاه داده به فضای ابری مطمئناً برای بسیاری از سازمان ها یک هدف است، اما انجام این کار بدون خطر نیست. شرکت ها باید به طور کامل نقاط ضعف بالقوه ارائه دهندگان پایگاه داده ابری را از نظر پشتیبانی، خدمات، رکود فناوری، هزینه و قفل شدن بررسی و درک کنند. در حالی که این خطرات دلیلی برای اجتناب از ابر نیستند، مهم است که از قبل به آنها پرداخته شود و آنها را به عنوان بخشی از یک استراتژی مهاجرت ابری که به دقت در نظر گرفته شده است، درک کرده و کاهش دهیم.

این محتوا توسط دفتر آموزش تولید شده است. این توسط تحریریه MIT Technology Review نوشته نشده است.