گروهی از ژئوشیمی‌دانان مؤسسه اقیانوس‌شناسی وودز هول و مؤسسه فناوری کالیفرنیا، با استفاده از نتایج تجزیه و تحلیل قبلی جریان‌های گدازه، اکنون بیش از هر زمان دیگری مطمئن هستند که هلیوم در هسته سیاره زمین در زمان شکل‌گیری آن احاطه شده است. این است که او راه خود را به سطح زمین باز می کند.
به گزارش خبرگزاری ایرنا، هلیوم از جمله عناصری نیست که به راحتی با عناصر دیگر ترکیب شود. این گاز بسیار سبک و غیر واکنشی است و نمی توان از پراکنده شدن آن در میان سنگ ها و ورود آن به جو و فضا جلوگیری کرد.
این ویژگی هلیم را به نادرترین عنصر روی کره زمین تبدیل می کند. با این حال، عمق این عنصر در زمین یکی از بزرگترین ناشناخته ها در زمین شناسی است.
پس از حدود 4.6 میلیارد سال جریان گدازه، بیشتر هلیومی که سیاره زمین در طول تشکیل خود جذب کرده بود، اکنون باید بیرون رانده شده باشد. بنابراین، هر اثر نسبتا تازه ای از این گاز در سنگ های آتشفشانی باید از منبعی باشد که هنوز هلیوم خود را به سطح ساطع نکرده است یا از منبع و مخزنی با رهش آهسته باشد.
گدازه های بازالت در جزیره بافین کانادا حاوی یکی از بالاترین نسبت های هلیوم-3 به ایزوتوپ سنگین تر هلیوم-4 هستند. برای زمین شناسان، چنین مخلوطی نشان می دهد که وجود این گاز به دلیل آلودگی جوی نیست، بلکه نشانه ای از منشا عمیق تر و قدیمی تر است.
چند سال پیش، فارست هورتون، ژئوشیمیدان در موسسه اقیانوس شناسی وودز هول، 50 برابر هلیوم در نمونه های الیوین جمع آوری شده از مزارع گدازه بافین پیدا کرد. این غلظت بالای هلیوم-3 در گدازه های جمع آوری شده از ایسلند نیز یافت شد.
بدون رد احتمال تصادف، هورتون و تیم تحقیقاتی او حدس می زنند که هر دو کانون های یافت شده هلیم خود را از یک منبع باستانی به دست آورده اند.
حالا به نظر می رسد که حدس آنها درست است. آخرین تجزیه و تحلیل آنها، از جمله مجموعه ای از الیوین جمع آوری شده از ده ها مکان بسته در سراسر بافین و جزایر اطراف، بالاترین نسبت هلیوم-3 به هلیوم-4 را در سنگ های آتشفشانی، 70 برابر مقدار موجود در جو پیدا کرد. . اندازه گیری نسبت های گاز نئون نیز با شرایط زمین در میلیاردها سال پیش سازگار است.
ردیابی و دنبال کردن رد هلیوم و نئون تا هسته زمین آنقدرها که در ابتدا به نظر می رسد وحشی نیست. مدل های ترمودینامیک، فشار و ترکیب درونی زمین وجود چنین گازهایی را نشان می دهد. هسته زمین که در پشت هزاران کیلومتر سنگ متراکم و داغ پنهان شده است، چنان غیرقابل دسترس است که تنها ابزار مطالعه آن، گوش دادن دقیق به چگونگی طنین آن در زیر پوسته زمین است. اگر هسته زمین در حال فروپاشی باشد، دانشمندان می توانند راه دیگری برای مطالعه فرآیندهای آن و یادگیری چیزهای جدید در مورد چگونگی شکل گیری سیاراتی مانند زمین داشته باشند.
